Odwzorowaniem jednej powierzchni na drugą nazywamy każdą wzajemnie jednoznaczną odpowiedniość punktową między powierzchnią nazywaną oryginałem a powierzchnią nazywaną obrazem.
Dla przedstawienia obrazu powierzchni bryły ziemskiej na płaszczyźnie mapy nie ma idealnego odwzorowania. Do opracowania map topograficznych aż do skali 1:1 000 000 powierzchnię Ziemi przyjmuje się jako elipsoidę, zaś do opracowania map w skalach mniejszych od 1:1 000 000 Ziemię przyjmuję się za kulę. Ponieważ powierzchnia kulista jest nierozwijalna na płaszczyźnie, dlatego niemożliwe jest uzyskanie odwzorowania pozbawionego zniekształceń. Zniekształceniom ulegają: długości linii, kąty lub powierzchnie.
Wybór odwzorowania zależy zawsze od wymogów, jakim powinna odpowiadać mapa.
Na mapach topograficznych odwzorowanie kartograficzne powinno zapewnić wiernokątność, tj. zgodność mierzonych kątów w tym samym punkcie w terenie i na mapie oraz minimalne zniekształcenie odległości.
